|
İNSANIN elinden ekmeğini alırsan geriye ne kalır?
Hayvan!
İnsanın elinden bir de onurunu alırsan geriye ne kalır?
72. Koğuş!
* * *
Beni bir filme götürdüler. Filmi seyrederken ağladım. Nedenini tam
bilmiyorum. Galiba sahnede kendimi gördüm. Onursuz halim bana pek
dokundu.
Hülya Avşar, Yavuz Bingöl, Songül Öden, Kerem Alışık ve de illa ki
Civan Canova o kadar muhteşem rol yapıyorlardı ki, ben
seyrettiklerimi sahi sandım.
Yönetmen Murat Saraçoğlu, Görüntü Yönetmeni Damian Barba sahneleri o
kadar etkileyici çekmişler, montajı o kadar başarılı yapmışlar,
müziği filmle o kadar başarılı hal-i hamur etmişler ki ben de
ekmeksiz ve onursuz 2 saat 72. Koğuş'ta yattım.
Adem Baba Koğuşu'nda yerlerde yemek artığı aradım.
* * *
Orhan Kemal “72. Koğuş'ta” 2. Dünya Savaşı döneminde bizzat içinde
yıllarca yatarak çok iyi tanıdığı mapushane hayatını anlatır.
Bir tiyatro oyunu olarak yazılan 72. Koğuş'un (1967) uzun metrajlı
film versiyonu 2011 yılında çekilince ortaya sadece muhteşem bir
dönem filmi değil, evrensel mesajı da olan bir film çıkmış.
İnsan temel ihtiyacı gıda ve üstüne üstelik onuru elinden alınınca
ne yapar?
Bence sorunun cevabı 2. Dünya Savaşı'nın “kıtlık yıllarında” da aynı
idi. 2011 yılının “bolluk yıllarında” da aynı.
Nasıl ki en sadık köpeğin elinden kemiğini alınca anında vahşileşir,
insanın da elinden ekmeğini alınca ortaya vahşi bir yaratık çıkar.
Ancak, en beteri onursuzlaştırılmış veya kendi kendine onurunu
kaybetmiş insandır.
O yaratık her dönemde, her koşul altında kemiğini arayan köpekten
bile daha tehlikelidir.
* * *
72. Koğuş'ta Hülya Avşar ve Yavuz Bingöl'ün canlandırdığı
karakterler onurlarını her şart altında koruyorlar. Ama onlar sadece
film/oyun karakteri. Orhan Kemal'in gönlü tüm insanlığa kıyamamış.
Geriye bir yudum umut bırakmak istemiş.
Ama, eminim ki rahmetli de bu oyunu yazarken biliyordu. Bu iki
kahraman onun hayali, özlemi. Gerçek olan diğerleri. Üstelik, onlar
hep ama hep varlar. Onurları kolay satın alınıyor. Onurlarını
kaybettikten sonra da birer canavara dönüşüyorlar. Eşlerini,
dostlarını kazıklıyorlar, ufacık çıkarları için insanları
kandırıyorlar, anında yalan söylüyorlar, diğer insanlara zarar
vermekten zerre kadar utanmıyorlar.
Aç insan şimdi daha az. Ama onursuz insan daha çok!
* * *
Ben de sizlerin çoğunluğu gibiyim. Sinema sanatından anlamam. 72.
Koğuş filminin sanatsal değeri üzerine ahkâm kesecek halim yok.
Normal seviyede zekâya sahip, normal seviyede bilgili, normal yurdum
seyircisi olarak bu filmden çok etkilendim.
Kendinizle yüzleşmek istiyorsanız bu filmi muhakkak izleyin.
Perdede içinizdeki hayvanı göreceksiniz!
* * *
Umut nereye düşer usta? Onur nereye? |